Dzieci po przyjściu na świat rozwijają przywiązanie jako warunek przetrwania w naszym gatunku. Są wyposażone w neurobehawioralne mechanizmy, które prowokują mamę do zakochania się w nich. Dzięki temu one zakochują się w mamie. Mogą rozwijać swój mózg i żyć. Cząsteczka chemiczna, która uwalnia mleko z piersi mamy, uczestniczy także w zmniejszaniu reakcji paniki wywołanej separacją.
Dzięki niej dochodzi w mózgu do produkcji szeregu substancji chemicznych związanych z miłością. Substancje te, co może być szokujące przynależą do grupy opoidów. Pośredniczą one w matczynej miłości, a później w miłości między dorosłymi. Jak mówił Jaak Pankseep - " fizjologia macierzyństwa to fizjologia miłości".
Teresa Jadczak-Szumiło